"จะแต่งเมื่อไร" เป็นคำถามยอดฮิตที่คนมีแฟนเป็นตัวเป็นตนได้ยินอยู่บ่อยครั้ง อาจเพราะถามเป็นธรรมเนียม หรือเพราะอยากร่วมแสดงความยินดี ซึ่งมันอาจสร้างความกดดันให้คนถูกถามได้ไม่มากก็น้อยว่าไปแล้ว เมื่อคนที่เรารู้จัก ยิ่งถ้าถึงขั้นรักใคร่สนิทชิดเชื้อกัน บอกว่าจะแต่งงาน ย่อมสร้างความปลาบปลื้มชื่นใจกับเราได้เสมอ เพราะเหมือนเป็นบทสรุปความรักของคนทั้งคู่ ว่า "พร้อม" และ "เลือก" แล้ว คนนี้แหละใช่เลย ไม่ไปไหนอีกแล้ว ( ? ) ( :) )
ราวหนึ่งเดือนก่อน ไปช่วยงานแต่งของพี่สาวสุดรัก ที่เราคลานตามออกมา งานจัด ณ โรงแรมไดมอนด์ อ.หาดใหญ่ จ.สงขลา พูดได้ว่า "เหนื่อยมากกก" อันที่จริงส่วนตัวแล้วก็ไม่ได้ทำอะไรมาก แต่การที่ต้องเป็นคล้าย "แม่งาน" คอยดูแลให้งานเลี้ยงช่วงกลางคืน เป็นไปตามลำดับที่บ่าวสาวจัดไว้ (ทั้งคู่ โดยเฉพาะเจ้าสาว...เป็นคนคิดคอนเซปต์งานทั้งหมด โดยมีร้านดอกไม้ช่วยจัดภายในงาน และโรงแรมคอยสนับสนุน) ทำให้รู้สึกกดดันและเป็นกังวลว่าจะออกมา "ไม่สมบูรณ์แบบ" อย่างภาพที่พี่ทั้งสองคนคาดไว้น่ะสิ
เอาเข้าจริงๆ แล้ว เชื่อว่าคนส่วนใหญ่หลายร้อยคนในงาน น่าจะประทับใจกับงานคืนนั้น รวมทั้งเจ้าบ่าวเจ้าสาว แม้ว่ามันจะ "ไม่ได้สมบูรณ์แบบ" แต่ก็อย่างที่เจ้าบ่าวเขาว่าไว้ คือ ต้องขออภัย และไม่มีแก้ตัวงานหน้าแล้วคร้าบ แต่งกับคนนี้ ครั้งนี้ครั้งเดียว
หลังจากที่ช่วงหลังนี้ ได้ไปงานแต่งงานอยู่บ่อยๆ ยิ่งโดยเฉพาะงานของพี่สาวนี้ ทำให้รู้สึกว่า "การแต่งงาน" เป็นเรื่องของ "พิธีการ" เสียจริงๆ... (จะมากจะน้อย แล้วแต่ความพอใจของคู่รัก หรือแม้แต่ญาติผู้ใหญ่นั่นเอง)
คนจำนวนมาก โดยเฉพาะหญิงสาวผู้ช่างฝัน มักจะมีภาพเหล่านั้นอยู่ในหัว
ส่วนฉัน ยังเชื่อว่า กว่าจะเกิดขึ้นเป็น "การแต่งงาน"
จะต้องมี "ความรัก" รวมถึง "ความเข้าใจ" ประกอบกับ "ความพร้อม" และอีกนานัปการ
ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ แต่ก็ไม่ได้จริงจังมาก
ความรักที่มีให้กันทุกวันนั้น สำคัญที่สุด
